ถ้าเราต้องการเรียนข้อเท็จจริงที่อยู่นอกเหนือตำรา เราต้องใช้วิจารณญาณของเราเองในการตัดสินว่าจะแบ่งแยกหรือเข้าพวกข้อเท็จจริงทั้งหลาย และตัดสินว่าพวกหรือตอนย่อยควรมีขนาดเท่าใด
หากเป็นเรื่องของการแบ่งแยก ควรพยายามแบ่งเนื้อหาตามการแบ่งแยกแบบธรรมชาติ...ถ้ามันมีอยู่แล้ว หรือใช้การแบ่งแยกแบบเทียม เช่น การจัดลำดับตัวอักษร การเรียงลำดับหัวข้อ หรือหลักการที่เหมาะสมอื่นๆ
เวลาที่เราเรียนวิชาได้แตกฉานขึ้น เราย่อมมีความสามารถสูงขึ้นในการรวมข้อมูลที่แตกต่างกันเข้าเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เช่น ถ้าเราจะหัดเล่นเปียโน เราต้องเล่นเสียงดนตรีด้วยมือขวาที่ละนิ้วอย่างลำบาก จนเมื่อมีการพัฒนาทักษะได้ดีขึ้น เราก็สามารถเล่นทั้งสองมือพร้อมกันได้ และสามารถแสดงการเปลี่ยนแปลงตัวโน๊ตได้อย่างรวดเร็วและซับซ้อน
การแบ่งแยกและเข้าพวกนั้นสามรถทำได้หลายอย่างหลายวิธีแล้วแต่ความสะดวกและความเหมาะสมที่เราได้พิจารณาว่าจะแบ่ง แยกและเข้าพวก สิ่งที่เราต้องจดจำนั้นตามวิธีใด ไม่ว่าจะเป็นการแบ่งกลุ่มตามชื่อ คำ ตัวอักษร การจัดเข้าพวกตามความหมายและจัดตามรูปร่างที่คล้ายคลึงและสัมพันธ์กัน ทุกสิ่งนี้ล้วนเป็นวิธีการของการพัฒนาความจำทั้งสิ้น
ตัวอย่างของการจัดกลุ่ม เช่น หากเราจะไปซื้อของที่ตลาดมีรายการดังนี้ “ข้าวสาร ขนม นม เป็ด กุ้ง ปลาหมึก แป้งมัน น้ำมัน กล้วยไข่ ขนุน
จัดกลุ่มโดยใช้วิธีจัดของชนิดเดียวกัน,ไปด้วยกันได้ คือ ผลไม้ แป้ง เนื้อสัตว์ ก็จะได้ของเป็น 3 กลุ่ม
หรือจัดกลุ่มโดยการจำนกตามตัวอักษรได้ 4 กลุ่ม
1. ขนม ข้าวสาร ขนุน
2. นม น้ำมัน
3. เป็ด ปลาหมึก แป้งมัน
4. กุ้ง กล้วยไข
หากอยากให้จำง่ายก็ท่องว่า 3ข. 2น. 3ป. 2ก.
สิ่งที่อาจสนใจ
- เทคนิคการแต่งตัวตามแฟชั่น
- ศิลปะ…การพูดจูงใจ
- เคล็ดลับ…การลดน้ำหนัก
- ขายตุ๊กตาหมี ของขวัญรับปริญญา
- นวนิยาย…น่าอ่าน
- เคล็ดลับ…จำแม่น
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น