ในการปรับปรุงและพัฒนาความจำมีเครื่องช่วยเหลือที่ดีทุดสุดชิ้นหนึ่ง คือ ความตั้งใจที่จะระมัดระวังในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และนิสัยใหม่ๆ
ทำให้ถูกต้อง ตั้งแต่แรก มุ่งเน้นที่ความแม่นยำ ไม่ใช่ความเร็วในตอนเริ่มต้น
ถ้าจำเป็นให้หาคนสอนที่มักรู้ล่วงหน้าว่าเรามักจะทำผิดตรงไหนและอาจสามารถนำทางเราให้หลีกพ้นจากความผิดพลาดเหล่านั้น
ในความผิดพลาดที่เราได้เรียนรู้แล้ว แต่ยังทำซ้ำจนกระทั่งมันตรึงแน่นและขจัดออกได้ยาก ทำให้เราต้องทำงานหนักเป็นสามเท่าของปกติ ในการที่จะพยายามละทิ้งสิ่งที่เรียนรู้มาอย่างผิดๆ แล้วมาเริ่มเรียนรู้ใหม่อย่างถูกต้อง
ในการขจัดนิสัยเลวๆ ที่ว่านี้ มีวิธีการอันน่าประหลาดแต่มีประสิทธิภาพ คือ...
การฝึกหัดทำสิ่งที่ผิด หลักการคือ ทำให้นิสัยที่เรากระทำอย่างไม่รู้ตัวกลายเป็นการกระทำที่เรารู้ตัวด้วยการฝึกหัดมันอย่างจงใจ พร้อมๆ กับประณามการกระทำนั้น และวางแผนเลิกมันในที่สุด
เทคนิคนี้มีประโยชน์หลายอย่างในทางปฏิบัติ เช่น ถ้าเราชอบเขียนคำบางคำผิดเสมอๆ ให้เราเขียนคำผิดนั้นซ้ำๆ หลายร้อยครั้ง บอกตัวเองทุกครั้งด้วยที่เขียนผิด(อย่างจงใจ) เพราะเรามักเขียนผิดโดยไม่รู้ตัว เมื่อทำดังนี้ได้แล้วเราก็จะไม่เขียนคำนั้นผิดอีก เพราะเราจะรู้ตัวทุกครั้งที่เขียนผิด
เมื่อเราทำสิ่งเริ่มต้นอย่างถูกต้องจนเกิดทักษะขึ้น กิริยาอาการพื้นฐานต่างๆ กลายเป็นเรื่องจำเจและไม่ต้องเอาใจใสอีกต่อไป ปล่อยให้พลังงานมุ่งสนใจในเรื่องที่สำคัญกว่า เช่น ก่อนที่เราจะเล่นดนตรีเป็นเราต้องศึกษาสิ่งเริ่มต้นคือการวางนิ้วบนเครื่องดนตรีต่างๆ ให้ถูกต้องจนเมื่อมีทักษะทางดนตรีแล้วก็ไม่จำเป็นต้องคอบห่วงเรื่องการดีด สี ตี เป่า หรือการวางนิ้วอีกต่อไป แต่จะมุ่งสนใจในเรื่องของระดับเสียงและความหมายแฝงของเพลงดนตรี
เมื่อการมุ่งสนใจลดระดับลงเพราะความเบื่อหรือความเมื่อยล้าควรพักผ่อนครู่หนึ่งก่อนดำเนินการต่อไป เพราะความก้าวหน้าเกิดได้เฉพาะในช่วงการมุ่งสนใจอย่างเต็มที่เท่านั้น
สิ่งที่อาจสนใจ
- เทคนิคการแต่งตัวตามแฟชั่น
- ศิลปะ…การพูดจูงใจ
- เคล็ดลับ…การลดน้ำหนัก
- ขายตุ๊กตาหมี ของขวัญรับปริญญา
- นวนิยาย…น่าอ่าน
- เคล็ดลับ…จำแม่น
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น